Galaktobureko bahane

Cumartesi gecesi planladigim gibi Sütlü Börek yaparak geçti. Tarifini evcil kediden bakabilirsiniz. O 35 dk pisirip biraz daha uzun sure pisirilmesinin daha iyi olacagini soyledigi icin ben 40 dk tuttum, ama bir dahaki sefere daha da uzun pisirecegim. Dibi biraz az pismisti. Gece 10'da ise kalkistigim icin bitirmem ve yatmam 1'i buldu. Sogumasi icin ustu kapali sekilde mutfakta biraktim ben de. Sabah buzdolabina koyup evden ciktim. Aksam tattigimizda ugrastigima degdigini dusundum. Irmigi blender'da cekmeme ragmen yeterince ince olmadi ve dokusunu hissettirdi ama olsun. Buzdolabinda durdukca guzellesti, Carsamba aksami son parcasini yedigimizde en lezzetli haline gelmisti.

Pazar sabahi 8:45'te gozlerimi actim. Sabah uyanacagim varsa uyanayim diye perdeyi geceden aralik birakmistim, ise yaradi. Ben aydinlikta hic uyuyamam. Kanapede haftasonu sekerlemesi yaparim tabii de sabah oda aydinlanirsa hemen uyanirim. Hemen Lezzo'yu aradim (bu ismi simdi ve sadece ses cagrisimi nedeniyle uydurdum), Nike'in sabah kosusuna gitmeyi planlamis, beni de cagirmisti cunku. Perdeyi cekip 2 saat daha uyumak vardi hesapta ama o zaman butun gunu tembellik ederek gecirecegim kesin. O coktan yola cikmisti aradigimda, ama donup beni de aldi. Kosu dediysem, gruplari sportiflik derecelerine gore bolmusler; biz en arkadan yuruyenler grubuna katildik. Bebek parkindan start alip Kurucesme parkina kadar yuruyup tekrar Bebek parkinda bitirdik yuruyusumuzu. 4400 metre, yaklasik 45 dk filan. Odul olarak da 1 sise su, 1 minik kutu meyva suyu, 1 elma ve 1 sandviçimizi aldik. Ben o yuruyuse ancak suyumu icip elmami yedim. Tam arabaya bindigimizde yagmur bastirdi. Yakalanmadigimiz icin ne kadar sansli oldugumuzu dusunere iyice neselendik.

Ben Shrek'i aradigimda onlar da kahvalti icin babaanneye gitmekten vazgecmisler, kendilerine kahvalti hazirliyorlardi. Shrek bizi de cagirdi. Biz de gazete, ekmek, domates alip gittik. Suzmebal once biraz bozuldu ama neseli bir arkadas grubu oldugumuzu gorunce ve babasi yumurtalari ona cirptirip sofrayi ona kurdurunca keyfi yerine geldi. Onemli olan yavas yavas varligima alismasi diye dusunuyorum, babasinin yeni esi diye algilarsa endiselenebilir. Gecenlerde babasi haftasonlari geldiginde yaninda getirip biraktigi biriken cantalari toplayip goturmus; Suzmebal o sirada evde degilmis. Dondugunde canta yiginini kapida gorunce "biliyordum, babam evlendi, esyalarimi evden atti" diye panige kapilmis. Boyle bir dusunce 7 yasindaki bir cocugun kendi korkusu olabilir mi? Bence yaninda konusulan seylerin etkisiyle boyle korkular ekiliyor kucucuk kalbine.

Hafta zivanadan cikmis islerin altindan kalkmaya calisarak gecti. Bir tuhaflik var sanki. Bu kadar mi cok ve sorunlu is ustuste gelir... Eve gittigimde gozlerim kapaniyor. Zar zor yemek hazirlayip ykumuzu acmak icin film seyrediyoruz. Dun seyrettigimiz David Lynch'in "Lost Highway" filmiydi. Ben bu adami anlamiyorum, zorla degil ya... "Wild at Heart"i da anlamamistim zaten.

Sali aksami Mammut aradi, "neredesin?" diyerek girdi lafa. "Ne istiyorsun? Ne soyleyeceksen soyle." dedim ama "neredesin?" diye sormakta israr edince bagrismaya basladik. Sonra lafi cevirdi; "musait misin demek icin soruyordum; Nemo cok hasta, annesiyle konusmak istedi, ama sen eglenmeye bak" dedi. Sanirim biraz bagrinip kapattim. 5 dk sonra sakinlesip ben aradim bu kez; sakin bir sesle "Nemo'yu telefona verir misin?" dedim. O da verdi. Nemocuk soguk tasa oturdum herhalde dedi; azicik atesi varmis, azicik basi agriyormus. Ben sordum, o hep tek kelimelik cevaplar verdi. Babasinin yaninda rahat konusamadigini dusundum. Biraz konustuktan sonra "ben kapatayim artik" dedi.

Bugun tedbir kararinin degismesi icin yaptigimiz basvurunun karari cikti. Ayda bir yerine 15 gunde bir haftasonu, Cumartesi sabahi yerine Cuma aksamindan Pazar aksamina kadar, dini bayramlarin 2.gununun sabahindan son gunu aksamina kadar alabilecegim. Bu bayram icin avukatim icra muduruyle konusmus, once cocuk teslimine gelmek istememisler. Gecen sefer 2 saat gec kaldim diye onlari da sikayet etmis, ifade vermek zorunda kalmislar.

Her gorusmeyi insanin burnundan getirip, dort gozle beklenen mutlu bir olay olmaktan cikarmaya calisiyor, biliyorum.