Oğlumun yeleği aslında geçen hafta bitmişti, ama düz örgü yaptığım bel kısmı yayıldıkça yayıldı. Araya bir sıra kat yeri niyetine ters gidip ters çevirerek bastırdıydım. Önüne sevimli bir köpek aplike edip diğer tarafa da bir köpek kulübesi ve bir kemik işlemiştim üstelik. Birazcık da üzerine büyük gelince baktım ellerini taktırıp esnetiyor, iyice uzayacak, belini toplayacak bir formül bulmak şart oldu. Neyseki annem imdada yetişti, nasıl yaptı tam anlamadım ama, belini alttan söküp ilmek alıp lastik örmüş. Aile boyu kollektif çalışma yeleği kurtardı. Kumral, kot mavisi gözlü 7 yaşında yakışıklı bir erkek çocuğunun üzerinde, altında kot pantalon, içinde mavi kareli bir gömlekle hayal edince sonuç beni tatmin etti doğrusu. Bitmiş halini üzerinde göremediğim için evde çektiğim fotoğrafını koyabiliyorum. (Ülkemin gerçek Aliye'lerinden biri benim de.. Dün yine babası bir şeylere dellenmiş, Erdek'e gidip bütün gün bekleyip göremeden geri döndüm.)
2 yorum:
Canım benim çok yakışacak maviş gözlü oğluna bu yelek. Bu arada, içimden geçenleri buradan yazmıyorum o insan demeye utandığım varlık için.
Sağolun kızlar, zaten ben de hiç bu konulara girmeyeyim, "herşey yolunda"ymış gibi yapayım ki yaşam enerjim artsın, iyi duygular kızgınlığımı bastırsın diyordum, ama dayanamadım işte. Neyse, hayat devam edecek, elde olana şükredilecek, mutlu olacak şeyler bulunacak, sağlıklı kalınacak... Çok işimiz var çook.
Yorum Gönder