Ben ne güzel yemek etkinliklerine katilip örgü modelleri gösteriyordum. Yavas yavas icinde tutamaz hale geldim... Biraz daha enerjim olsa kadinlarla ilgili calisma yapan bir sivil toplum örgütüne katilacagim da ne faydam olacagini kestiremiyorum, kendime bir rol bicemiyorum. Anne ve Yönetici Kadin rolleri de pek yarim yamalak kaldi zaten. Neyse, asil diyecegim baska...
haberturk'te 14 Aralik’ta yayinlanmis, isteyen linke tiklayip okusun ama cogunu buraya kopyaladim. TBMM Saglik, Aile Calisma ve Sosyal Isler Komisyonunun benimsedigi kanun tasarisinda, Türk Medeni Kanununda öngörülen tedbirlerden ayrı olarak, eslerden birinin veya çocukların veya aynı cati altinda yasayan diger aile bireylerinden birinin ya da mahkemece ayrilik karari verilen veya yasal olarak ayri yasama hakki olan veya evli olmalarina ragmen fiilen ayri yasayan aile bireylerinden birinin aile ici siddete maruz kaldigini, kendilerinin veya Cumhuriyet bassavciliginin bildirmesi üzerine, Aile Mahkemesi Hakimi, sorunun bireylerinin esyalarına zarar vermemesi, aile bireylerini iletisim araclariyla rahatsiz etmemesi, varsa silah veya benzeri araclarini genel kolluk kuvvetlerine teslim etmesi, alkollü veya uyusturucu herhangi bir madde kullanilmis olarak, siddet magdurunun yasamakta oldugu konuta veya isyerine gelmemesi veya bu yerlerde bu maddeleri kullanmamasi, bir saglik kurulusuna muayene veya tedavi icin basvurmasi öngörülmüs. Tedbirlerin uygulanması amaciyla öngörülen süre alti ayi gecemeyecek, hükmolunan tedbirlere aykiri davranilması halinde tutuklanacagi ve hakkinda hapis cezasına hükmedilecegi, siddet uygulayan es veya diger aile bireyine ihtar edilecek. Eger siddeti uygulayan es veya diger aile bireyi, ayni zamanda ailenin gecimini saglayan kisilerse hakim, bu konuda magdurların yasam düzeylerini göz önünde bulundurarak, talep edilmese dahi tedbir nafakasina karar verebilecek. Koruma kararinin bir örnegi, mahkemece Cumhuriyet bassavciligina iletilecek. Cumhuriyet bassavciligi, kararin uygulanmasini genel kolluk kuvvetleri marifetiyle izleyecek. Koruma kararina uyulmamasi halinde, genel kolluk kuvvetleri, magdurların sikayet dilekcesi vermesine gerek kalmadan resen sorusturma yaparak, evrakı en kisa zamanda Cumhuriyet bassavciligina iletecek. Cumhuriyet bassavciligi, koruma kararina uymayan es veya diger aile bireyleri hakkında Sulh Ceza Mahkemesinde kamu davasi acabilecek. Fiili başka bir suç oluştursa bile, koruma kararina aykiri davranan es veya diger aile bireyleri hakkinda ayrica, üc aydan alti aya kadar hapis cezasi verilebilecek.
Bunlar teoride cok güzel de kim uygulayacak, nasil uygulanacak? Tesadüfen bu habere rastlamam tam da bugüne denk geldi. Ben de yazsam mi, yazmasam mi diye düsünüyordum. Olanlarin bir kismini daha anlatmam icin bir mesaj mi bu haber yoksa…
Bugün nası ızrar konulu davamin durusmasi var. (nasi izrar, esyaya zarar verme anlamina gelen bir hukuk terimi) Hikayesini anlatmak icin, olaylarin basina, 2003 yazina dönmem lazim. Ayrilmak istedigimi söyleyince baslayan psikolojik baski (cocugumu alip göstermeme tehdidi, geceyarisi konusalim diye dagbasina götürüp anlasmadan dönmek yok diye uygulanan terörist taktikleri, bardagi tasiran damla olarak da cocugun yaninda ben yatacagim diyerek beni yataktan asagi düsürüp beni ite düsüre salona atmak) sonucunda önce ben annemin evine kapagi atip birkac gün sonra da oglumu almistim. Gerci o da biraz olayli olmus; sokakta benim annem, onun kizkardesi, arada Nemo olmak üzere biraz itis kakis yasanmis; Mammut benim elimden cep telefonumu kapip eve girdiginde ben de Nemo'yla annemi kapip karakola gitmistim. Ertesi gün aile mahkemesine de basvurdugum icin, benden, oglumdan ve evimden uzak durmasi icin 3 aylik bir tedbir karari cikmisti. Evli olmamamiza ragmen aileyi koruma ile ilgili yasa maddelerinden faydalanmami sagladigi icin avukatim cok gururlaniyordu. Istanbul’un göbeginde, Levent'te, benim evimde oturuyorduk; onun sirketi de ayni mahallede, tabii semt karakolu coktan tavlanmis, gerek karakol amiri, gerekse diger memurlarla yemeklere cikilmis durumdaydi. Nitekim tedbir karari bir türlü teblig edilemedi. O benim evimde, ben korkudan annemin evinde; onun ofisi iki sokak ötede, ve polisler onu bulup da tebligat yapamiyorlar. Ne komik, degil mi? Hal böyleyken ben oglani ve annemi alip iki hafta tatile gittim, tabii cok keyifle, Nemo dogdugundan beri ilk gercek tatilimi yaptim, kendimi cok güclü ve özgür hissettim. Ozlem Tekin’in o zamanlar cikan yeni kasedini almisim bir benzinciden, direksiyon basinda bagira bagira sarki söylüyorum.
“gun benim gunum, hic bi engelim yok bu kez onumde ; az dusunmedim, cok uzulmedim, yas da yok gozumde; ayrilik ya bu zor biraz, ama gecer gunun birinde; sensiz olmaya raziyim, birak bitsin bittiyse, kalmam seninle, karar verdim gitmeye
bundan boyle hepyek hep tek basima, dere tepe dumduz, kendi yoluma; yalniz kaldim sanma, koca dunya yanimda; bundan boyle askim mevlamdir, kanmam yalana, dizginsiz aklim belalimdir almam yanima”
Döndügümüzde oglani özledigini söyledi, gelip aldi; Nemo hic istemediydi hatta, ben ikna ettiydim, bak baban seni özlemis diye diye. Görünce sevindiydi tabii… Gidis o gidis. Bir Pazar günüydü. Aksama dogru telefonlarim acilmayinca korkumu yenip eve gidip baktim. Esyalar yok, yerler bir karis kabarmis, mutfak dolaplarinin ici küf, bir kösede kitaplarim yere sacilmis, kiyafetlerim gömme dolapta asili hala, camasir makinasinin kapagi kirilip atilmis, ortada yok, piyanomun tuslari kirilmis, icine su tutulmus, küf icinde (o zamandan beri de iki kez tamir oldu ama iflah olmadi), ama Nemo’nun odasi aynen biraktigim gibi, kapinin altina da havlu tikanmis hatta, su girmesin diye.
O an hissettiklerimi anlatmam mümkün degil. Kafama bir balyoz yemis gibi kalakaldim. Siddet böyle bir sey iste. Hele de size cok yabanciysa. Kendinize olmasi gerekmiyor, esyaya gösterilen siddet bile kaninizi dondurabiliyor. Malin kiymetinden degil, size olan hirsini esyanizdan cikardigini bildiginizden.
O gece daha cok onun olan ortak bir tanidiktan haber geldi, Bodrum’a tatil yapmaya gidiyorlarmis. Ben de ertesi sabah solugu savcilikta aldim. Hem Nemo’yu alip kacirdigi icin, hem evime yaptiklari icin sikayetci oldum. Tabii o zamanlar 2002’de yürürlüge giren yeni Medeni Kanun’un 338.maddesinin benim icin de gecerli oldugunu saniyordum. “Anne-baba evli degilse velayet annenindir.” İki sene boyunca da tutturdum velayet benim diye (cünkü avukatim öyle demisti). Ama dogum yili eski yasa zamanina rastladigi icin velayet askida diye yorumlayan hukukcular da varmis; sonradan ortaya cikti. (Iste artik biliyorsunuz velayetin nasil bende olmadigini… Nasil olup da evlenmeden cocuk sahibi oldugumuzu da baska zaman anlatirim.) Ve TCK’ya göre suc olmasi icin cocugu kaciranin “ücüncü sahis veya velayetten men edilmis ebeveyn” olmasi gerekiyormus. Velayetin bende oldugunu gösteren bir mahkeme karari olmadigi icin de cocugu kacirip aylarca, yillarca ortadan kaybolmasi suc olmuyormus; iyi mi?
Iste o günlerde baslayan “nasi izrar” davamiz da 3 senedir sürüyor. Bugün bitebilir. Kararin verilmesi icin beklenen hicbir sey yok. Iki tarafin da sahitleri dinlendi. Ben annemin evindeyken bile benim eve gitmeye devam eden temizlikci kadin, kendi anahtariyla kapiyi acip evi o halde buldugunu, biraz sonra Mammut Bey’in geldigini, hic sasirmis görünmedigini, kadin neler oldugunu sorunca “babam yapti, Dory’nin evi terk etmesine kizmisti” dedigini anlatti. Evi o halde bulduktan sonra cagirdigim mimar ve insaat mühendisleri de gelip, Mammut’un iddia ettigi gibi su basmasi filan olamayacagini, kasten hasar verildiginin acik oldugunu söylediler. Zaten bilirkisi de raporunu ayni sekilde vermisti. Ama görgü sahidi yok tabii. Sadece terk edildigine kizip hincini esyadan cikaran bir maganda ve suratindan dürüstlük akan bir kadin var. Ama hukuk asikar olana degil, somut delile bakiyor. Gecen durusma sonrasinda savci, Mammut’un suclu oldugu görüşünü bir yaziyla dosyaya koymus. Ama bakalim hakim onun görüsüne katilacak mi?
Bunlar teoride cok güzel de kim uygulayacak, nasil uygulanacak? Tesadüfen bu habere rastlamam tam da bugüne denk geldi. Ben de yazsam mi, yazmasam mi diye düsünüyordum. Olanlarin bir kismini daha anlatmam icin bir mesaj mi bu haber yoksa…
Bugün nası ızrar konulu davamin durusmasi var. (nasi izrar, esyaya zarar verme anlamina gelen bir hukuk terimi) Hikayesini anlatmak icin, olaylarin basina, 2003 yazina dönmem lazim. Ayrilmak istedigimi söyleyince baslayan psikolojik baski (cocugumu alip göstermeme tehdidi, geceyarisi konusalim diye dagbasina götürüp anlasmadan dönmek yok diye uygulanan terörist taktikleri, bardagi tasiran damla olarak da cocugun yaninda ben yatacagim diyerek beni yataktan asagi düsürüp beni ite düsüre salona atmak) sonucunda önce ben annemin evine kapagi atip birkac gün sonra da oglumu almistim. Gerci o da biraz olayli olmus; sokakta benim annem, onun kizkardesi, arada Nemo olmak üzere biraz itis kakis yasanmis; Mammut benim elimden cep telefonumu kapip eve girdiginde ben de Nemo'yla annemi kapip karakola gitmistim. Ertesi gün aile mahkemesine de basvurdugum icin, benden, oglumdan ve evimden uzak durmasi icin 3 aylik bir tedbir karari cikmisti. Evli olmamamiza ragmen aileyi koruma ile ilgili yasa maddelerinden faydalanmami sagladigi icin avukatim cok gururlaniyordu. Istanbul’un göbeginde, Levent'te, benim evimde oturuyorduk; onun sirketi de ayni mahallede, tabii semt karakolu coktan tavlanmis, gerek karakol amiri, gerekse diger memurlarla yemeklere cikilmis durumdaydi. Nitekim tedbir karari bir türlü teblig edilemedi. O benim evimde, ben korkudan annemin evinde; onun ofisi iki sokak ötede, ve polisler onu bulup da tebligat yapamiyorlar. Ne komik, degil mi? Hal böyleyken ben oglani ve annemi alip iki hafta tatile gittim, tabii cok keyifle, Nemo dogdugundan beri ilk gercek tatilimi yaptim, kendimi cok güclü ve özgür hissettim. Ozlem Tekin’in o zamanlar cikan yeni kasedini almisim bir benzinciden, direksiyon basinda bagira bagira sarki söylüyorum.
“gun benim gunum, hic bi engelim yok bu kez onumde ; az dusunmedim, cok uzulmedim, yas da yok gozumde; ayrilik ya bu zor biraz, ama gecer gunun birinde; sensiz olmaya raziyim, birak bitsin bittiyse, kalmam seninle, karar verdim gitmeye
bundan boyle hepyek hep tek basima, dere tepe dumduz, kendi yoluma; yalniz kaldim sanma, koca dunya yanimda; bundan boyle askim mevlamdir, kanmam yalana, dizginsiz aklim belalimdir almam yanima”
Döndügümüzde oglani özledigini söyledi, gelip aldi; Nemo hic istemediydi hatta, ben ikna ettiydim, bak baban seni özlemis diye diye. Görünce sevindiydi tabii… Gidis o gidis. Bir Pazar günüydü. Aksama dogru telefonlarim acilmayinca korkumu yenip eve gidip baktim. Esyalar yok, yerler bir karis kabarmis, mutfak dolaplarinin ici küf, bir kösede kitaplarim yere sacilmis, kiyafetlerim gömme dolapta asili hala, camasir makinasinin kapagi kirilip atilmis, ortada yok, piyanomun tuslari kirilmis, icine su tutulmus, küf icinde (o zamandan beri de iki kez tamir oldu ama iflah olmadi), ama Nemo’nun odasi aynen biraktigim gibi, kapinin altina da havlu tikanmis hatta, su girmesin diye.
O an hissettiklerimi anlatmam mümkün degil. Kafama bir balyoz yemis gibi kalakaldim. Siddet böyle bir sey iste. Hele de size cok yabanciysa. Kendinize olmasi gerekmiyor, esyaya gösterilen siddet bile kaninizi dondurabiliyor. Malin kiymetinden degil, size olan hirsini esyanizdan cikardigini bildiginizden.O gece daha cok onun olan ortak bir tanidiktan haber geldi, Bodrum’a tatil yapmaya gidiyorlarmis. Ben de ertesi sabah solugu savcilikta aldim. Hem Nemo’yu alip kacirdigi icin, hem evime yaptiklari icin sikayetci oldum. Tabii o zamanlar 2002’de yürürlüge giren yeni Medeni Kanun’un 338.maddesinin benim icin de gecerli oldugunu saniyordum. “Anne-baba evli degilse velayet annenindir.” İki sene boyunca da tutturdum velayet benim diye (cünkü avukatim öyle demisti). Ama dogum yili eski yasa zamanina rastladigi icin velayet askida diye yorumlayan hukukcular da varmis; sonradan ortaya cikti. (Iste artik biliyorsunuz velayetin nasil bende olmadigini… Nasil olup da evlenmeden cocuk sahibi oldugumuzu da baska zaman anlatirim.) Ve TCK’ya göre suc olmasi icin cocugu kaciranin “ücüncü sahis veya velayetten men edilmis ebeveyn” olmasi gerekiyormus. Velayetin bende oldugunu gösteren bir mahkeme karari olmadigi icin de cocugu kacirip aylarca, yillarca ortadan kaybolmasi suc olmuyormus; iyi mi?
Iste o günlerde baslayan “nasi izrar” davamiz da 3 senedir sürüyor. Bugün bitebilir. Kararin verilmesi icin beklenen hicbir sey yok. Iki tarafin da sahitleri dinlendi. Ben annemin evindeyken bile benim eve gitmeye devam eden temizlikci kadin, kendi anahtariyla kapiyi acip evi o halde buldugunu, biraz sonra Mammut Bey’in geldigini, hic sasirmis görünmedigini, kadin neler oldugunu sorunca “babam yapti, Dory’nin evi terk etmesine kizmisti” dedigini anlatti. Evi o halde bulduktan sonra cagirdigim mimar ve insaat mühendisleri de gelip, Mammut’un iddia ettigi gibi su basmasi filan olamayacagini, kasten hasar verildiginin acik oldugunu söylediler. Zaten bilirkisi de raporunu ayni sekilde vermisti. Ama görgü sahidi yok tabii. Sadece terk edildigine kizip hincini esyadan cikaran bir maganda ve suratindan dürüstlük akan bir kadin var. Ama hukuk asikar olana degil, somut delile bakiyor. Gecen durusma sonrasinda savci, Mammut’un suclu oldugu görüşünü bir yaziyla dosyaya koymus. Ama bakalim hakim onun görüsüne katilacak mi?
- - - - - - - - - -
Bu arada öglen oldu ve haber geldi. Hakim raporluymus, durusma 20 Subat'a kalmis.
14 yorum:
Bu kadar acıya nasıl katlanabildin? Böyle bir azim, inanç ve kararlılıkla mücadele edebilmene bravo diyorum. Ne biçim bir adam bu? Bu kadar kötü olabilir mi bir insan? Gözünü bu kadar kötülük bürümüş olabilir mi? Sanki bu kötülükle besleniyor, mutlu oluyor. Hiç mi Allahtan korkmuyor ya? Yarın öbürgün hastalansa, başına birşey gelse acaba pişman olur mu yaptıklarına?
Tam dediğin gibi, "kötülükle besleniyor".
Ama mücadele etmek dışında ne yapılabilir ki?
Hukuk yoluna girmemekse, benim gördüğüm üç secenek var:
ya dizini kirip bunlari yapan adamla yasamaya devam edeceksin,
ya parayla onun gibileri tutup onun yaptıklarını yaptıracaksın,
ya da ilişkini tamamen bitireceksin, bir davanın iki tarafı bile olmayacaksın.
İlk ikisi bana uymaz, çocuk varken de sonuncusu hiç olmaz.
Ha, bir de yalvar yakar onu ikna etmeye çalışmak var da o benim için bir seçenek bile değil.
hepimizin gibi seninki de çetin bir sınav sevgili dory...o sancılı dönemler çok geride kalmış,bundan sonra güzelliklerin senin olması için duaya devam edelim..
sevgiyle..
blogunuzu takip ediyorum ve bu olanlara çok üzülüyorum.bende bir anneyim ve insanın evladından uzakta olmasının nasıl acı verdiğini çok iyi biliyorum.umarım en kısa zamanda o adamdan kurtulup oğluşunuzla huzur dolu günlere kavuşursunuz.hayat bazen insanı çok acı biçimde sınıyor.ne olur biraz daha sabredin.hersey çok daha güzel olacak...
Yaşadıklarının çok can acıtıcı olduğu kesin de, benim kızgınlığım hukuk sistemine. Bir de hakkınızı arayın diyorlar. Ama o adamın sana ve çocuğuna yaptıkları yanında hukukun bu derece yavaş ve hak engelleyici işlemesi ayrı bir işkence!
Bu ülkede hukuk böyle işleyince kanunsuzluk alıp başını her köşeye sinmez mi?
Allah yardımcın olsun.
Hah iste, Fatma sen cok yasa, benim de söylemeye calistigim o. Yoksa cektiklerimi anlatip da kendime acitmak degil.
Benden cok daha fazla aci ceken insanlar var; benim cocugum saglikli; benim sagligim, isim, evim var; annem hayatta; sevgilim bile var. Ama hukuk böyle isleyince ne koruyacak bizi?
Tamam, simdi benim icin "zamaninda gözünü acmamis, böyle bir adama bulasmis, simdi sonucuna katlanacak" diyenler de olur belki; biraz hak vermiyor da degilim, ama bizi bir tek aklimiz koruyabilecekse hukuk sistemimiz gercekten calismiyor demektir.
Sevgili Dory;böyle bi adamın beraberliğiniz süresince sana fiziksel bi zarar vermediğine de şükretmek lazım..İt oğlu it alsın o piyanonun tuşlarını da mıçına soksun şimdi..
Sen o öküzü anlattıkça,senin ne kadar harika bi insan olduğun fikri daha da pekişiyor kafamda..kesinlikle senin gibi birini kaybetmeyi hazmedememiş bu asalak..
Gec kalmis adalet adalet degildir derler. Dogru derler. Hos bizde hizli adalet de adil olmuyor. :o(
Merhaba Dory, tesadufen rastladigim bloglar sayesinde yolum bir sekilde senin bloguna da rastladi :) Ben 26 yasinda yeni evli calisan bir bayanim. Yasadiklarini en basindan hic sikilmadan okudum ve diyebilirim ki sana "sen gercekten biricik oglusun Nemoyla, ailenle ve sevgilinle mutlu, huzurlu ve de saglikli bir hayat yasamayi hakediyorsun!!!" bu hakkini kimsenin elinden haksiz yere almasina izin verme...
Ayrica senin yasaminda edindigin benimse kendime ders cikararak okudugum tecrubelerini, bu en ozelini bizlerle paylastigin icin cok tesekkur ederim.
Umarim en kisa surede hersey gonlunce olur; sabrini, inancini ve sevgini yitirmemen dilegiyle..!
Sevgiyle Kal... -*-ViOLa-*-
Sevgili Dori
Senin yazılarını okudukça içim daralıyor. Adalete inancım azalıyor. Ben de çok zor günler yaşamıştım ama benim oğlum yanımdaydı bu nedenle herşeyin üstesinden gelmek daha kolaydı. Sana kocaman kocaman sabır diliyorum. Bu ne yaaaa bu nasıl bir adam bu adamın acilen psikolojik tedaviye ihtiyacı var
Dory merhaba, ben okudukça yoruldum allah sana sabır versin gerçekten yorucu ve enerji tüketici şeyler ve sen ne kadar iyi niyetli bir insansın, senin iyi niyetinden sonuna kadar faydalanmış, senin yanında onun dilinden konuşacak biri olsaydı eğer eminim her şey çok farklı olurdu biraz da meydanı boş bulmuş. Ama üzülme adalet eninde sonunda yerini bulur, sen güçlü duruşunu sürdürdükçe o zayıflamaya mahkumdur. Sevgilerimle. Zeynep
Sevgili Dory, yaşadıkların gerçekten çok ağır ama ilahi adalet diye birşey var, eminim bir yerlerden çıkar acısı.Nemoyla kavuşacağınız günü ben de dört gözle bekliyorum, sevgilerimle
merhaba dory, yazdiklarini okurken bir anneye nasil bu kadar zorluk cikartir bir hukuk sistemi aklim almiyor bir turlu. ne olursa olsun annenin onceligi olmasi mantikli geliyor, bu sistemi cozemedim bir turlu. butun sorun cocugun evlilik oncesi olmasindan mi kaynaklaniyor yani? nemo dogdugunda evli olmus olsaydiniz o zaman kayitsiz sartsiz sende olacak miydi velayet? nasil bir mantiktir bu anlamaya calisiyorum, onun icin soruyorum bunlari. sevgiler
merhaba bezen, cevap hem evet, hem hayır. öncelikle nemo evlilik öncesi degil, evlilik disi dogdu ve 2002 dogumlu olsa (yeni kanuna göre) dogrudan velayeti bende olacakmis, ama ne yazik ki 1999 dogumlu oldugu icin velayet askida (imis). bu yorumu olaylar basladiktan 2 yil sonra almam yüzünden cok zaman kaybettik. nemo dogdugunda biz evli olsaydik bosanirken velayet karari da verilmis olacakti, ama bosanma süreci süresince biz herhalde benzer seyler yasardik yine, cünkü bosanma/velayet davasi sonuclanana kadar cocuk kapanin elinde kaliyor, ancak 4 yildan önce bitmis olurdu tabii. evli olup simdi bosaniyor olsaydik da, simdiki gibi sadece velayet davasi sürüyor da olsa sonunda kücük yasli cocuklarin velayeti anneye veriliyor, aksi icin cok cok kötü kosullar gerekiyor. velayetin anneye verilmemesi icin kücügün fiziksel, zihinsel ve duygusal gelisiminin tehlikede oldugunun acik kaniti gerekiyor. ama sorun eski medeni kanunda evlilik disi cocugun velayeti konusunun bosta kalmasi gibi görünse de aslinda bu ülkenin hakimleri, savcilari, polisleri...
yine kaptirdim kendimi:)
sevgiler
Yorum Gönder