Shrek İyileşiyor

Geçen hafta çok zor hareket ederken, haftasonu rahat oturup kalmaya, rahat yürümeye başladı. Geçen haftayı ameliyat olması gerekecek korkusuyla geçirdikten sonra Perşembe MR çektirmek için ayağa kalkabildi; Cuma günü de MR'ı alıp hocasına gittik. Aynı kendisinin de dediği gibi L5-S1, geniş tabanlı protruzyon, kök basısı var. Hem MR, hem de muayene bulguları sonucunda hocası ameliyatsız iyileşebileceğini söyledi. Shrek'in dediğine göre Müfit Hoca değil de başka biri olsa %90 ameliyat dermiş.
Bu arada ben de bu haftaki Zürich seyahatimi iptal ettim. Hızla iyileşse de aklım onda kalacaktı. Üstelik işlerim de öyle yoğun ki, evde-işte sürekli çalışıyorum. Hazırlığı, gitmesi, gelmesi derken en az dört gün kaybedecektim. Şimdi bile yetişemiyorken gitsem kimbilir ne olacaktı. Şirketten geç çıkmıyorum, ama eve gelip, genellikle erken bir yemek sonrası alıyorum bilgisayarımı kucağıma, geceyarılarına kadar işe devam. Cumartesi biraz Shrek'in işlerine de yardım ettim, yattığı yerden bir sunum hazırlamaya çalışıyordu. Pazar günü sabahtan akşama kadar excel dosyaları arasında boğuştum durdum. İşten, şirketten özellikle bahsetmem normalde, ama hayatımın tamamına bu kadar yayılınca mecburen anlatıyorum. Yaptığım da çeşitli dosyalara dağılmış bilgileri derleyip ürün grupları bazında stokların bütçeye göre niye saptığını, kur etkisini, fiyat etkisini ve miktar etkisini ayrıştırarak analiz edip önümüzdeki aylarda nasıl seyredeceği ile ilgili tahmin yapmak, çünkü Pazartesi günü bütün bunların tüm detayıyla sorgulanacağı bir telekonferansa katılacaktım. Ders çalışır gibi, sınava hazırlanır gibi geçti yani haftasonu. Ben okula giderken 9 yaş büyük ablam ve doğal olarak babam çalışıyorlardı. Ben ödev yaparken, sınavlara çalışırken onlar kitap okur, gezer, TV seyrederdi ve ben zannederdim ki, büyüyünce, iş hayatına atılınca iş dışı saatler kendime ait olacak, ne istersem yapacağım. Hatta şimdi hatırladım, babam beni tıp yazmaktan vazgeçirme konuşmasında sadece mecburi hizmetten değil, hayat boyu okuyup öğrenmek gerektiğinden de bahsetmişti. Bu kısmı daha etkili olmuş bile olabilir...
Sonuçta telekonferans fena geçmedi, tüm sorulara cevap verebildim, birkaç detay açık kaldı ama onlar için bütçe bölümünden bilgi bekliyorum. Zaten bir yönetici olarak cevapları bilmekten çok doğru soruları sorabilmeyi önemserim ben. En sonunda, kaç zamandır çevresinden dolaşıp bir türlü uğraşıp öğrenemediğim birkaç ileri excel fonksiyonunu kullanır hale geldim. Excel kullananlar tahmin eder; bahsettiklerim pivot table, vlookup filan. Bilenlerin başka başka dosyalardaki kocaman tablolardan dataları aratıp, okutup, istedikleri gibi özet kesitler almalarına, böylelikle türlü cambazlığı pıt diye yapıvermelerine yarayan, bilmeyenlerin saygıyla karışık bir hayranlık duymalarına neden olan excel özellikleri bunlar. Ekşi sözlük gibi oldu, bakayım orada yazılı bir şey var mı? Aha, tabii var. Ama benim gibi yeni öğrenenler değil, bilenler yazmış. Bakın ne yazmışlar:)
"yapması çok kolaydır. data>pivot table chart report seçilir. bütün elinizdeki dataları kapasayacak şekilde exceldeki bütün hücreler seçilir.. sonra başlanır sallamaya. şu şuraya bu buraya diye.. bir kaç sefer sonra ustası olunur, grafikten grafiğe koşulur, promotion alınır, ceo olunur."
"her nevi veritabanini duman edip, cok kisa surede goze hos gorunen, guzel ve muhattaplarinizin rahatca anlayabilecegi raporlar ve grafikler olusturabileceginiz excel guzelligi."
Bu kadar iş yeter.
Geçen ay 1-2 hafta düzenli yaptığım "eve gelince yürüme bandına çıkma" sporu tam alışkanlık haline dönüşmeden bıraktıydım. Shrek de beni motive etmeye çalışıyordu ama öyle yorgun geliyordum ki, çok da ısrar edemiyordu; hem bende ısrar ters teper. Bugün yine sırt ağrımdan ölmüş bir halde sürünerek geldim eve. Baktım Shrek bana eBay'den Gilmore Kızları'nın 1.sezon DVD setini almış:)) Her bir bölüm 45 dk sürüyor, yani tam bir yürüyüş süresi! Hemen denedim, ve gerçekten de vaktin nasıl geçtiğini anlamadım. Ne kadar da gençler.. Rory daha çocuk, 16 yaşında; Lorelai henüz kendi otelini açmamış; Luke'un dükkanının yarısı hırdavatçı, yarısı cafe. Çok hoş, sanki arkadaşlarımın gençlik fotoğraflarının bulunduğu bir albüme bakıyormuş gibi...