Niye daha önce aklıma gelmedi ki bu?! Hayatımda olanları kimsenin okumasını istemediğim için yazmıyordum; oysa bu bir günlük... Sonunda bir tek benim (ve birkaç arkadaşımın) okuyabileceğim şekilde ayarladım, oldu bitti.
Geçen Salı, yani 25 Aralık'ta Shrek'le evlendik. Hazırlıkları, heyecanımı yazamamış oldum. Hem herkese (ve keyfimi kaçırabilecek insanlara) duyurmamak için, hem de galiba Teoman'a kavuşamadığım için yıkılmak yerine neşeyle evlilik hazırlıkları yaptığım için duyduğum suçluluktan.
1-2 haftadır evleri birleştirmek için uğraşıyoruz ama sonunda dün adamlar geldi, Shrek'in evindeki herşeyi taşıyıp benimkine (artık bizimkine) getirdiler. Süzmebal'ın odası ve oturma odası (daha doğrusu çocukların oyun/TV/film/Playstation/Wii odası) yapacağımız yer şu anda kolilerle dolu. Gökhan dağınıklık sinirlerimi bozdu zannediyor ama aslında bugün annemin Teoman'ı görmeye Bandırma'ya gitmiş ve göremeden ve babaanne tarafından üstüne yürünmüş olarak geri dönmüş olması sinirlerimi bozdu. Kendimi uyuşturmak için önce bir bira içtim, sonra blogun ayarını değiştirip oturup bunları yazmaya başladım, sonra baktım iyi gidiyor, gidip yılbaşı hediyelerinin içinden çıkan bir kutu bisküviyi aldım yanıma. Çikolata kaplı bisküvi bile çok kısa süre işe yarıyor ama.
Teoman hala her hafta öğretmenine hafta sayıp "... hafta oldu, annem yine gelmedi" diyormuş. Ben onu alabilmekten umudumu kesip tedbir kararıyla ayda iki haftasonu görebilmeye razı olsam, bu mümkün olurdu herhalde, ama annesinin artık gidip onu Erdek'ten alıp sonra geri bırakacak gücü kalmadı. Ben evlilik hazırlıklarıyla meşgul, kendimi oyalıyor ve muhtemelen çatışmadan kaçınıyorken, annem sabırsızlıkla bugünü bekliyordu; gidip Teoman'a durumu anlatacak, hem beklemesini kolaylaştıracak, hem özlem giderecekti. Müdür Bey babasının yazı verdiğini, gösteremeyeceklerini söylemiş; öğretmen suratı kağıt gibi beyaz, Teoman'ın gelip ona "... hafta oldu annem gelmedi" deyişini anlatmış, "yüreğim parçalanıyor" demiş; babaanne gelip "sen ne edepsiz kadınsın" diye bağırarak üstüne yürümüş, müdür yardımcısı ayırmış; sonra babanne telefonunu annem uzatıp "oğlum konuşmak istiyor" demiş, annem konuşmak istemeyince müdür yardımcısı telefonu almış, kapattıktan sonra da "mahkemenizi geri çekerseniz çocuğu gösterecekmiş" diye aldığı mesajı iletmiş. Tehdit ve mala zarardan ilk cezasını aldı, paraya çevrildi tabii.
Böyle rahat oluyormuş. Başka kimseni okumayacağını bilince giriş-gelişme-sonuç düşünmeye gerek kalmıyor; havalı başlık bulmaya da gerek yok.
Geçen Salı, yani 25 Aralık'ta Shrek'le evlendik. Hazırlıkları, heyecanımı yazamamış oldum. Hem herkese (ve keyfimi kaçırabilecek insanlara) duyurmamak için, hem de galiba Teoman'a kavuşamadığım için yıkılmak yerine neşeyle evlilik hazırlıkları yaptığım için duyduğum suçluluktan.
1-2 haftadır evleri birleştirmek için uğraşıyoruz ama sonunda dün adamlar geldi, Shrek'in evindeki herşeyi taşıyıp benimkine (artık bizimkine) getirdiler. Süzmebal'ın odası ve oturma odası (daha doğrusu çocukların oyun/TV/film/Playstation/Wii odası) yapacağımız yer şu anda kolilerle dolu. Gökhan dağınıklık sinirlerimi bozdu zannediyor ama aslında bugün annemin Teoman'ı görmeye Bandırma'ya gitmiş ve göremeden ve babaanne tarafından üstüne yürünmüş olarak geri dönmüş olması sinirlerimi bozdu. Kendimi uyuşturmak için önce bir bira içtim, sonra blogun ayarını değiştirip oturup bunları yazmaya başladım, sonra baktım iyi gidiyor, gidip yılbaşı hediyelerinin içinden çıkan bir kutu bisküviyi aldım yanıma. Çikolata kaplı bisküvi bile çok kısa süre işe yarıyor ama.
Teoman hala her hafta öğretmenine hafta sayıp "... hafta oldu, annem yine gelmedi" diyormuş. Ben onu alabilmekten umudumu kesip tedbir kararıyla ayda iki haftasonu görebilmeye razı olsam, bu mümkün olurdu herhalde, ama annesinin artık gidip onu Erdek'ten alıp sonra geri bırakacak gücü kalmadı. Ben evlilik hazırlıklarıyla meşgul, kendimi oyalıyor ve muhtemelen çatışmadan kaçınıyorken, annem sabırsızlıkla bugünü bekliyordu; gidip Teoman'a durumu anlatacak, hem beklemesini kolaylaştıracak, hem özlem giderecekti. Müdür Bey babasının yazı verdiğini, gösteremeyeceklerini söylemiş; öğretmen suratı kağıt gibi beyaz, Teoman'ın gelip ona "... hafta oldu annem gelmedi" deyişini anlatmış, "yüreğim parçalanıyor" demiş; babaanne gelip "sen ne edepsiz kadınsın" diye bağırarak üstüne yürümüş, müdür yardımcısı ayırmış; sonra babanne telefonunu annem uzatıp "oğlum konuşmak istiyor" demiş, annem konuşmak istemeyince müdür yardımcısı telefonu almış, kapattıktan sonra da "mahkemenizi geri çekerseniz çocuğu gösterecekmiş" diye aldığı mesajı iletmiş. Tehdit ve mala zarardan ilk cezasını aldı, paraya çevrildi tabii.
Böyle rahat oluyormuş. Başka kimseni okumayacağını bilince giriş-gelişme-sonuç düşünmeye gerek kalmıyor; havalı başlık bulmaya da gerek yok.
5 yorum:
bır solukta okudum, meraktan, acaba kotu bır sey mı oldu dıye dusunup durmaktan yorulmusken gwldı yazın, sevındırıcı haberını onceden bıldıgımden belkı Teoman ve annenın basına gelenlere uzuldum, aslında canım sıkıldı, ne bıcım egıtımcıler var okulda babası gostermeyın demıs, ogretmenı eve getırsın babası bence okul ıın dısarıda cıkarmasın cocugu, ıyıce sıkıstı, emın ol son cırpınısları, onun cezasını Allah'a havale etme lutfen, sen ver! Teoman sana gelır gelırmez bır daha gosterme:) sınırımden ne dedıgımı bılmıyorum galıba ama aklımdan gecenler ınan pek hayırlı degıl, bıraz daha sabırlı ol, evlılık keyfıyle falan oyalan gıtsın, uzun ve bıtmeyen mutlu geceler ve gunduzler gecırmen dılegı ıle sevgıler.
Ben boyle baslamistim bloga hatirliyorsan ama sen acik olmadigindan gelmeyi unutuyorum demistin:)) bende sansurlemekten yazamiyorum artik. Pesinden gelip kapatabilirim hemen. Oncelikle tebrikler Dory bir yastikta kocayin. Su adam hapse girsin bence! Girsin de akli basina gelsin.
Sabir diliyorum ve zamanin cabucak gecmesini.
Kesinlikle aynı fikirdeyim. Teoman'ı görmek istiyorsa icra memuruyla kapıma gelecek, yoksa alamayacak, zamanında getirmediği anda da şikayet edeceğim. Ama bunu ceza olarak değil, kendimizi korumak için yapacağım zaten.
evet fulyacım, çıkış noktasından çok farklı yerlere gidiyor insan. ben de herkesin okuyacağını bilirsem depresif şeyler değil, yaşamın zevkli yanlarını yazarım diye başladım, şimdiyse zevkli yanlarını rahat rahat yazabilmek için sadece arkadaşlarım okusun istiyorum. böyle çok daha rahat:)
Doryciğim,
Blogunu kapattığını görünce, acaba kötü şeyler oldu da ondan mı, diye endişelenmiştim. Şimdi, iyi şeyler de olduğunu okuyunca sevindim.,
Önce, tebrik ederim.:))
Çok sevindim, çok mutlu olmanızı dilerim. Herşey keyfinizce, gönlünüzce olsun.
En kısa zamanda Teoman'da aranıza katılır, umarım. Ah, bu baba olacak ne fena bir adam,ahh...:((
Yorum Gönder