Mutlu Olmak İçin Yapmam Gereken 10 Şey

Biraz gündemi(mi) değiştireyim, bu acılı anne halimden sıkıldım.
Şu aralar genel bir bezgin ve bedbaht bir halim var aslında, sırf annelik mevzuları değil. Herhalde çocuklu ama çocuksuz hayat yüzünden düşünecek vakit kalıyor, takıyorum ona buna. Ama bu ara kime rastlasam aynı durumda.
Lise kız grubuyla buluşacağız bu pazar; önce atladım, sonra üşendim, sonra brunch'a gidelim dedikleri sosyetik yerden tırstım, şimdi dünyanın parasını vereceğim, canım çay çekecek, gönlümce içemeyeceğim diye huysuzlandım. Ben orası çok sosyetik diye yorum yapınca öneren arkadaşım, sen bir yer öner o zaman dedi, haklı. Ben dışarı çıkıp bir yere gidiyor muyum ki, beğenip önereyim dedim. Sen bakma bana, ömür geçti gidiyor, daha bir keyfini çıkarmayı öğrenemedim dedim.
Hatta geçen hafta kendi kendime "bundan böyle sadece kendime iyi gelen şeyleri yapacağım" dedim ve kendime bir plan yapmak istedim. Hani dergilerde 'mutlu olmak için yapmanız gerek 12 şey' gibi yazılar çıkar veya insanlar yılbaşında yeni yıl için kararlar verir, liste yaparlar, spora başlayacağım, bilmemne kursuna gideceğim gibi; işte öyle bir liste yapayım dedim kendime, aklıma hiçbir şey gelmedi.
Kendimi beğenmeme halinden kurtulmak için gidip saçımı kestirdim; az kahküllü, az katlı, ense hizası, yabancı dergilerde "bob" denilen cinsten. Biraz hareket geldi hiç olmazsa.
Aslında bu huysuzluğun nedeni başka tabii. Geçen sene 6 ayda verdiğim 8 kiloyu sonraki 6 ayda aynen geri aldım:( Kendime çok kızıyorum. Bu karbonhidrat ve şeker bağımlılığı, başka bir şey değil. Nasıl alkolikler bir yudum bira alsa kendini yine içerken bulur, veya sigarayı bırakanlar genellikle bir tane yaksa paket taşımaya başlar, onun gibi bir şey. Ben de eskiden sigara içerdim, 12 sene önce bıraktım, birkaç sene önce 1-2 stres anında yaktım, ama orada kaldı. Şimdi senede bir, belki içkili bir yemek sonrası, çevremde içen varsa otlanıyorum, orada da kalıyor. O yüzden kendimi çok kuvvetli zannettim tabii; hah, ben artık yediklerimi kontrol edebiliyorum dedim ve her büyük konuştuğumda olan yine oldu.
Neyse, bu hafta havaya girdim yine. Akşam gelince yarım saat yürüme bandı, sonra bir duş, Shrek de seyahatte olduğu için ya bir omlet, ya bir salata yapıp TV karşısında yiyorum. Blog da nasiplendi bu yalnız akşamlardan, iki gün üstüste yazıyorum.
Dün sabahtı galiba, işe giderken radyoda Ayça Şen'i dinliyordum. Yol çok kısa olduğu için konunun başını sonunu kaçırıyorum ama bazen beni çok güldürüyor. Freud'un bir kitabını okuyormuş, insanı gerçekten mutlu eden şeyin çocukluk hayalini gerçekleştirmek olduğunu söylüyormuş Freud. Aklıma yattı. Ben çocukluk hayalim vardıysa bile hatırlamadığım için kronik mutsuz geziyorum belki de...
Çocuklu bir aile içinde hiç hayal etmedim mesela kendimi. Daha çok maceraperest, dünyayı gezen, ünlü olan, büyük aşklar yaşayan roller hayal ettim. Detektifler, buz pateni yıldızları filan:)
Sonra bugün biraz açıldım, şu 'mutlu olmak için yapman gereken 12 şey listesine başladım.
Her gün 30 dk yürüyüş yap.
Et ve ot ye.
Roman oku.
Bir piyano parçasını ezberle.
Her duştan sonra krem sür.
Her gün, ilkokulda seninle s. yarıştıran o kıza rastlayacakmış gibi giyin. (burada örnekler çok çoğaltılabilir, kocanın eski karısı, eski kocan, lisede aşık olduğun çocuk filan gibi)
İçinde kendini beğenmediğin giysileri dolaptan yok et.
6 ayda bir diş doktoruna, jinekoloğuna ve endokrinoloğuna git.
Cumartesi pazara git, sebze al, haftaiçi için iki çeşit zeytinyağlı, bir etli sebze yemeği pişir.
9'da kaldım, aklıma başka bir şey gelmedi.
Şu aralar bir de yüzme fikri çok cazip geliyor. İTÜ kampüsünde yetişkinlere ders de varmış. Bu stilsizliğim ve boyun fıtığımla iki turu zor tamamlarım, ama ders alıp adam gibi yüzersem spor yerine geçecek kadar uzun yüzebilirim belki! Hadi bu da 10 olsun.