Merakta bıraktıysam özür dilerim. Hemen telafi edeceğim...
Pazar sabahı önce mesaj atıp ne zaman getireceksin diye sordum, cevap gelmeyince aradım. Hala Erdek'telermiş. Dün müdür çağırmış, sömestreye kadar orada kalması daha iyiymiş, ama tabii mahkeme kararı varmış, karar benimmiş. Biraz müzakere ettik; ben "zaten notları bozulmuş, o okulda kalmasının ona bir faydası yok, getir ki bir an önce çalıştırmaya başlayayım, hatta ders kitaplarını da getir" diye girdim lafa. O ise hala "bu bir hukuk hatası, Yargıtay'da nasıl olsa bozulacak" diyor, ama "ben o zaman da İstanbul'da kalsın diyorum, Bandırma'da ne de olsa İstanbul kadar iyi eğitim alamaz" da diyor. Neyse, sonunda 15.30 feribotuyla getireceğini söyledi. Annesi İstanbul'a inmek istememiş. Ben de o zaman anneme getir, orada olurum dedim. Sonra baktım 15.30'da feribot yok, arayıp 18.30'da feribot olduğunu söyledim. Aa öyle mi, ama ben baktıydım, allah allah, neyse sağol vs (hayırdır) 21.30 gibi anneme getireceği üzerinde anlaştık sonuçta.
Günün kalanı öylesine geçti, yemek yaptım, biraz çalıştım, çamaşır yıkayıp astım, akşamı ettim. Ablam bu arada Fransa'dan mesaj atıp duruyor telefonuma, nasıl cesaret edersin, adam senin kafanı kırdı, hem kendini hem aileni tehlikeye atıyorsun diye diye benim de sinirlerimi bozdu. Ama sonuçta yeğenim ve ben annemde buluştuk, biraz sohbet ettik, 21.30 gibi geldiler. Kapıdan bıraktı. Kocaman bir torbada ders kitaplarını getirmiş, kalan ders kitapları da Nemo'nun sırt çantasında. "Konuşmayacak mıyız?" dedi. "Şimdi mi? Ne konuşacağız ki?", "okul filan", "şu anda bir şey yok, biz bayramda ders çalışacağız, bayramdan sonra seviye sınavına girecek" dedim, tamam dedi, Nemo'yla kucaklaştı ve gitti.
Nemo "ben sadece haftasonları geliyorken iyi davranıp, sonra hep kaldığımda kötü davranmak filan olmaz değil mi?" demez mi! Olur mu hiç öyle şey, daha neler diye rahatlattım. Bütün bayramı ders çalışarak geçirecek diye de çok endişelenmiş. Yeni okulda çocuklar nasıl olacak diye de çok kaygılı... ama yine de çok mutlu.
Sonra çıkıp evimize gittik; oyun oynadık, sohbet ettik, uyumak için bile zor ayrıldık.
Bunca sene bekledikten sonra, sonunda birlikteyiz, haftasonu bitti diye, tatil bitti diye ayrılmak yok!
Pazar sabahı önce mesaj atıp ne zaman getireceksin diye sordum, cevap gelmeyince aradım. Hala Erdek'telermiş. Dün müdür çağırmış, sömestreye kadar orada kalması daha iyiymiş, ama tabii mahkeme kararı varmış, karar benimmiş. Biraz müzakere ettik; ben "zaten notları bozulmuş, o okulda kalmasının ona bir faydası yok, getir ki bir an önce çalıştırmaya başlayayım, hatta ders kitaplarını da getir" diye girdim lafa. O ise hala "bu bir hukuk hatası, Yargıtay'da nasıl olsa bozulacak" diyor, ama "ben o zaman da İstanbul'da kalsın diyorum, Bandırma'da ne de olsa İstanbul kadar iyi eğitim alamaz" da diyor. Neyse, sonunda 15.30 feribotuyla getireceğini söyledi. Annesi İstanbul'a inmek istememiş. Ben de o zaman anneme getir, orada olurum dedim. Sonra baktım 15.30'da feribot yok, arayıp 18.30'da feribot olduğunu söyledim. Aa öyle mi, ama ben baktıydım, allah allah, neyse sağol vs (hayırdır) 21.30 gibi anneme getireceği üzerinde anlaştık sonuçta.
Günün kalanı öylesine geçti, yemek yaptım, biraz çalıştım, çamaşır yıkayıp astım, akşamı ettim. Ablam bu arada Fransa'dan mesaj atıp duruyor telefonuma, nasıl cesaret edersin, adam senin kafanı kırdı, hem kendini hem aileni tehlikeye atıyorsun diye diye benim de sinirlerimi bozdu. Ama sonuçta yeğenim ve ben annemde buluştuk, biraz sohbet ettik, 21.30 gibi geldiler. Kapıdan bıraktı. Kocaman bir torbada ders kitaplarını getirmiş, kalan ders kitapları da Nemo'nun sırt çantasında. "Konuşmayacak mıyız?" dedi. "Şimdi mi? Ne konuşacağız ki?", "okul filan", "şu anda bir şey yok, biz bayramda ders çalışacağız, bayramdan sonra seviye sınavına girecek" dedim, tamam dedi, Nemo'yla kucaklaştı ve gitti.
Nemo "ben sadece haftasonları geliyorken iyi davranıp, sonra hep kaldığımda kötü davranmak filan olmaz değil mi?" demez mi! Olur mu hiç öyle şey, daha neler diye rahatlattım. Bütün bayramı ders çalışarak geçirecek diye de çok endişelenmiş. Yeni okulda çocuklar nasıl olacak diye de çok kaygılı... ama yine de çok mutlu.
Sonra çıkıp evimize gittik; oyun oynadık, sohbet ettik, uyumak için bile zor ayrıldık.
Bunca sene bekledikten sonra, sonunda birlikteyiz, haftasonu bitti diye, tatil bitti diye ayrılmak yok!
41 yorum:
Allah tamamına erdirsin!
diyeceğim yaşlı nineler gibi.
:)))
Öyle olsun ama, içtenlikle diliyorum.
Her şey çok güzel ve iyi olsun kayıp balık ve annesi için: Mutlu SON!
Sevgiler.
allahim sukurler olsun!
yillardir okuyorum yazdiklarinizi, her postta bu dert ne zaman, nasil bitecek diye dusunerek. umarim gelecekteki mutlu gunlerinizi de paylasirsiniz bizimle, cunku bu mutluluk 1-2 postla kutlanmayacak kadar buyuk. cok buyuk.
Gozunuz aydin! Sessiz bir takipcinizim, inanin cok sevindim. Insallah bir daha hic ayrilmazsiniz!
şÜKÜRLER OLSUN,UMARIM BİR DAHA HİÇ AYRILMAZSINIZ
En nihayet:-))))
Çok sevindim.
Sevgiler
Emel
Sevgili arkadasim, cok cok sevindim bu habere. oglunla beraber nice saglikli mutlu yillar dilerim. Sevgiler.
ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh:)sukkkurlerolsun.
Ohhhhhhhhhhhhh!!!!Simdi rahat bir nefes alabilir, sizleri kutluyabilirim.
Sevgiler
Sam
çok çok çok sevindim. hiç ayrılmayın bundan sonra inşallah.
sevgiler
dory,
aşırı bir tepki belki ama, aptal aptal ağlıyorum şimdi. hem de sevinçten! çok şükür! öpüyorum ikinizi de. sana da çok, çok aferin. gerçekten.
Rahatladım bende :)
Sabah ilk iş blogunuzu açıp son durumu kontrol etmek oldu
Oğlunuz, eşiniz ve annenizle hep cok mutlu olun insallah
OHHHHH BEEEEE:) bir önceki yazına yorum yazamadım sonuç belli değil diye, şimdi içim çok rahat, çok mutluyum çokkkk:)
Ben henüz dün keşfetmiştim sizi. Tüm gün mecburi işler hariç hep sizi okudum.. Akşam evde hep sizi düşündüm.. Aynı dönemde ayrılmışız.. Aliye dizisini bu yüzden izlememiştim ben.. Yaşadıklarınızın hiç birini yaşamadım ama okurken çok ağladım üstelik çaktırmadan şimdi ofise geldim ilk iş sizi açtım veee MUTLU SON maşallah.. allah nazarlardan korusun.. çok sevindim çok..
öperim ikinizi..
tuba
:)))))))))))))))))))
Bir süredir buralardea değildim, dün döndüm çoooooooook sevindim,
"kelimelerin kifayetsizliği" şimdi ne demek anlıyorum, tüm güzel şeyleri diliyorum,dilerim hiç ayrılmazsınız bir daha.Sevgiler.
Meltem
Bu ülkede güzel şeylerde oluyormuş.
Mutluluklar sizinle olsun bundan sonra.
Gözünüz aydın...İkiniz için de çok sevindim.Şimdi sanırım oğlunuzun yaralarını sarma zamanı.Allah annelerle çocuklarını hiç ayırmasın..Mutlu olun...
Sevgili Dory,
Guzel oglun, guzel annesine kavustu.Bundan daha buyuk mutluluk var mi?
Mutlulugunuz daim olsun.
Sevgilerimle,
Emos
çok şükür adalet yerini buldu.Allah evlat acısı ayrılığı vermesin kimselere...inşallah artık ayrılmazsınız mutlu başarılı bir çocuk olur nemo bundan sonra
süper yaaa...
Çok mutlu olduma adınıza!!!
_pınar_
cok sevindimmmm.
allah ayirmasin bir daha.
gözlerim doldu inanin,cok sukur.
sevgiler.
Yaşasın! Gözlerim dolarak okudum yazıyı, çok mutluyum sizin adınıza. Nemo da sonunda annesine kavuştu Bundan sonra hiç ayrılmayın, ailenizle birlikte çok mutlu olun. Çok seviyorum sizleri, kendinize iyi bakın.
Merhaba,
sizi uzun zamandır takip ediyordum.
Okuyunca inanamadım, geçmiş olsun oğlunuzla beraber mutluluklar diliyorum. Mutluluğunuzun tadını çıkarırsınız inşallah
Hatice
ay vallahi çok şükür demekten başka bişey gelmiyor aklıma.çokk çok sevindim.yazının bir başını bir sonunu okudum ve hemen yazmak istedim.şimdi baştan keyifle okuyacağım.allah ayırmasın sizi artık.keyfini çıkarın ana oğul.sevgiler ...okşan
Oh be nihayet oldu bu iş.Bloga şimdi girdim okuduklarıma inanamadım ve sizin namınıza çok sevindim.Okur okumaz da "acaba telefon açıp Dory hanımın sevincini paylaşsam mı" dedim ama sonunda yorum bırakmaya karar verdim.Ana-oğul birlikteliğiniz sağlıklı,huzurlu ve hayırlı olsun.
Sevgiyle kalın
Gül Göktuna
Basladiginiz gunden beri okuyorum sizin hikayenizi, sonunda:
Velayet annede, Nemo evde.
Bundan guzel haber olur mu? :-)
Cok sevindim sizin icin...
:) arzu
Sitenizi uzun süredir okuyorum,yaşadıklarınızdan dolayı çok üzülüyordum,ardık oğlunuza kavuştuğunuzdan dolayı gözünüz aydın demek istedim.Bir hukukçu olarak mevcut hukuk sistemi ile neler yaşadığınızı gayet iyi anlıyorum.Umarım artık herşey geride kalır ve oğlunuzla birlikte uzun yıllar mutlu yaşarsınız.Tekrar kutluyorum.
oh beeee. inanamadim okuyunca, hic guvenim kalmamisti bu mahkemelere falan, daha ne bahanelerle uzatacaklar acaba diyordum. coook sevindim, gozun aydin:)
çok şükür sonunda kavuştunuz çok sevindim ben sessiz okuyuculardanım ama bu güzel habere dayanamadım gözün aydın.tadını çıkarın
Dory, işte mutluluk bu... Haydi hayatın ikinci kez başlıyor... Hep mutlu olun..
Eren
Bayram Tatili öncesi süper olmuş.
Çok çok mutlu oldum.
Mutluluk,neşe hikayelerinizi dinlemek üzere diyorum.
Gözünüz Aydın!!
Sizi okumaya başladığım dönemde kızım yoktu. Taze bir anne olarak, gözyaşları içinde okudum mutlu sonu. Bir daha gözyaşlarınız sadece mutluluk gözyaşı olsun...
Nemoyu da sizi de kocaman kucaklıyorum.
Çok sevindim. Nemo için, senin için. 7
Bunca yıl çektiklerini sadece buradan takip ettik ve her defasında içimiz cız etti. Bir de senin bu eziyetini gören insanlar oldu ki bunlardan biri de ablan. Subjektif olsun olmasın dedikleri çok doğru. Mahmut'a karşı yelkenleri suya indirme pls.
Çok mutlu olun...
Hande
Çok ama çok sevindim. Daha önce yazmışmıydım hatırlamıyorum ama gökten üç elma düştü biri size,bizri nemoya, biri deeee mammutun başınaaaa :)))))
Eh artık umarım bundan sonra çalacak olan kapınızın zilini hollywood yapımcıları olur ne dersiniz ;)
Bu Blog bu satirlari bu sonucu hakkediyordu.
Cok cok sevindim
Yeni okudum kavuşmanızı. Nasıl sevindim anlatamam:)))
Bayram hediyesi oldu, bu güzel haber.
Bu bayram oğullarıma(biri daha 5 aylık:)) sarılıp öpüp koklarken seninde oğlunla birlikte olduğunu bilmek iyi gelecek bana. Darısı kavuşmak isteyen diğer annelerin başına!
İyi bayramlar,
Beriyi örmek isteyen fatma:)
Oh cok sukur, yasasin, oley, valla oyle sevindim, oyle sevindim, ne alaka dersin belki, burnumun diregi bile sizladi, helal olsun ayrica yillar yillar boyunca mucadele, sabir, aci ne varsa soylenecek hepsi vardi masalinizda, simdi mutluluk olsun
herkese bu kez de mutluluğumuzu paylaştığı için çok ama çok teşekkürler!
yıllardır desteğinizle, arkadaşlığınızla kah güç buldum, kah oyalandım. Bizi bekleyen neşeli günleri de paylaşırız umarım. Artık merakla beklenen bir son yok, mutlu son gerçekleşti; artık hayatın normal akışı, geziler, tarifler, okul hikayeleri, mutlu gevezelikler yazarım:))
herkese tekrar teşekkürler ve sonsuz sevgiler
Dory, uzun zamandır bakmıyordum sayfana inanamadım okuduklarıma çok ama çok sevindim, bu gün bütün günümü umutlandıracak hatta bütün haftamı umutlandıracak bu güzel haber için sonsuz teşekkürler. Çok ama çok inanıyordum bu sona ben. Seni ve Nemo'yu kucaklayıp öpüyorum.
Sevgili Dory
yıllardır senin sayfanın sessiz takipçisiyim.bir anne olarak yaşdıklarına azmine mücadelene hep hayran kalarak yazılarını okudum.Sabrın karşısında bazen isyan ettim ama çok şükür bu günleri de dahada geç olmadan A LLAH bizlere gösterdi.İnşaallah bundan sonra hiç ayrılmazsınız.Artık güzel haberlerinizle bizlerde mutlu oluruz .Sevgiler
Yorum Gönder